~Laura~
Wstałam dzisiaj dość późno bo o 9.00. Wyskoczyłam z łóżka, poszłam wziąść prysznic który mnie rozbudził do końca i podeszłam do szafy z której wyjęłam ubrania. Zabrałam ze sobą deskorolkę i zeszłam na dół na śniadanie, w kuchni zobaczyłam krzątającą się Vanessę.
- Hej młoda, rodziców nie ma wrócą wieczorem a tu masz naleśniki. - powiedziała wychodząc z kuchni a ja zajęłam się pałaszowaniem śniadanka. Po 15 min. wszystko zjadłam.
- Nessa, wychodzę wracam za 2godziny! - krzyknęłam do niej porwałam moją deskorolkę, wyszłam z domu i ruszyłam w stronę Sketparku. Sketparku byłam godzinę, i po chwili podszedł do mnie chłopak. Był ubrany na luzie, na szyi słuchawki, głowie czapkę a pod pachą deskorolkę.- Wow, dziewczyno jesteś nie samowita! Jeszcze nigdy nie widziałem żeby jakaś dziewczyna tak jeździła! W ogóle nie widziałem żeby jakaś dziewczyna była tutaj! A tak przy okazji jestem Maximilian ale mów mi Maxi. - przedstawił się chłopak.
- A ja jestem Laura ale mówi mi Lau. - powiedziałam i podałam mu rękę.
- Dziewczyno w życiu Cię tu nie widziałem skąd żeś się ruwała? - zapytał się z uśmiechem.
- Z Buenos Aires. - opowiedziałam ze śmiechem.
- Ooo, moja rodaczka jak miło. - i mnie przytulił.
- To ty też z Buenos Aires? Jak fajnie. Słuchaj ja muszę spadać jak chcesz to możesz dzisiaj do mnie wpaść to sobie pogadamy. - zaproponowałam.
- No jasne, że chcę! Muszę przecież poznać tajemnice twoich cudownych sztuczek na desce. - powiedział i puścił mi oczko.
- Super to o 17.00? Pasuje Ci? - zapytałam na co on pokiwał głową, potem się pożegnaliśmy a ja weszłam na deskę i odjechałam do domu.
~Ross~
Właśnie siedzimy w samochodzie i jedziemy do domu gdzie będziemy teraz mieszkać. Tyle tylko wiem, że zamieszkamy u przyjaciół rodziców którzy mają dwie córki. Właśnie stoimy na światłach i czekamy aż zapali się zielone. Na pasach przed nami właśnie przejechała na deskorolce pewna śliczna dziewczyna i zrobiła jeszcze parę trików. Muszę przyznać, że świetnie jeździ.
- Łał, nie zła jest- usłyszałem zgodny głos moich braci.
- Noo, i tu muszę wam przyznać rację. Piętnaście minut później dojechaliśmy na miejsce. Muszę powiedzieć, że dom zrobiła na nas wrażenie bo wszystkim kopary opadł oprócz rodzicom. Podeszliśmy do drzwi i zadzwoniliśmy. Otworzyła nam pewna kobieta około czterdziestki w fartuszku.- Słucham, w czym mogę pomóc? Aaa, to państwo Lynch proszę wejść. Jestem Marta i jestem tutaj od gotowania pranie i tym podobnych rzeczy jeżeli coś będzie potrzebne krzyknijcie a na pewno się pojawię a teraz wybaczcie ale oprowadzi wan Nessa albo Lau. Vanesssa i Laura na dół na tychmiast!- krzyknęła kobieta. Usłyszeliśmy jak ktoś idzie z salonu i po chwili krzyk Laura ty leniu patentowany zostaw tego swojego tableta i chodź tutaj!! - i zobaczyliśmy jak szatynka o imieniu Vanessa wchodzi do holu. - Laur... - ale nie dokończyła bo jak nas zobaczyła zaniemówiła i opuściła szklankę która się rozbiła.
- Boże Nessa, o co tyle krzyku? A po resztą sprzątaj to co potłukłaś! - usłyszeliśmy głos i gdy spojrzeliśmy na osobę która to powiedziała zaniemówiliśmy tym razem my.
~Laura~
Boże czego Van znowu chce, dobrze, że się zdążyłam przebrać. Wzięłam tableta do ręki i zaczęłam schodzić na dół. Byłam z siebie dumna bo mając na nogach szpilki a oczy wlepione w ekran nie wywaliłam się na schodach. Gdy zeszłam zaczęłam swoją tyradę.
- Boże Ness o co tyle krzyku? A po resztą sprzątaj to co potłukłaś! - usłyszałam , że nikt nie odpowiada ciągnęłam dalej. - Jejciu ty umilkłaś nic nie mówisz będę musiała zapisać to w kalendarzu, wrzucić do neta a nawet do telewizji aby to oznajmili całemu światu. Vanessa zamknij buzię bo coś Ci wleci i bardzo dobrze wiem, że masz ją otwartą coś moja intuicja to mi mówi. No dobra o co chodzi?? - zapytałam , a gdy podniosłam wzrok wszystko zrozumiałam. - Aaa, o to Ci chodzi ?? No tak, ja i rodzice postanowiliśmy Ci nic nie mówić, że oni z nami zamieszkają bo jakbyś się dowiedziała to żyć byś na mnie dała przez ten jeden dzień. No to tak ja nazywam się Laura ale mówcie mi Lau, a ta idiotka z otwartą buzią i oczami jak pięć złoty to moja starsza siostra Vanessa i mówcie do nie Nessa albo Van jak wolicie. A teraz chodźcie za mną pokaże wam pokoje i oprowadzę po domu. - powiedziałam i wszyscy ruszyli za mną. Pokazałam im salon, kuchnię, jadalnie, pokój rodziców Lynch oraz pokoje chłopaków i Rydley.
~Ross~
Nie no będziemy mieszkać z tą laską od deskorolki. No tego żeśmy się nie spodziewali!
~Laura~
Po jakimś czasie zeszłam na dół i zauważyłam, że prawie wszyscy siedzą w salonie. Brakowało tylko rodziców Lynch.
- Hejcia, gdzie wasi rodzice?? - zapytałam.
- Poszli na miasto a , że nam się nie chciało to zostaliśmy. - powiedziała Ridlley.
- Ahaa. A no właśnie Nessa dzisiaj znajomy o 17.00 do mnie wbija. - tym razem zwróciłam się do siostry.
- Jaki znajomy? - nagle ożywiła się.
- A taki ze Sketparku, Maximillian się zwie ale mówimy do niego Maxi. - powiedziałam przeglądając gazetę.
- Ahaaa, mam nadzieję, że go poznam.
- Jasne. A ja mam nadzieję, że on ciebie nie pozna. - powiedziałam z uśmiechem na twarzy.
- Hahaha, bardzo śmieszne. - zaśmiała się sztucznie. Gdy usłyszałam dzwonek do drzwi pobiegłam je otworzyć.
- O ,hej Maxi! Wejdziesz na chwilkę? - zaproponowałam nowemu koledze.
- Jasne dzięki. - przedstawiłam każdemu Maxiego i po chwili postanowiliśmy, że już pójdziemy.
- To gdzie idziemy? - zapytałam się poprawiając torebkę.
- A może do baru Resto? Serwują tam najlepsze koktajle! - w barze spędziliśmy bardzo miło czas, na śmianiu się i żartowaniu. Opowiedzieliśmy co nie co o sobie i dowiedziałam się, że ten bar prowadzi Luca - hiszpan, która pare lat temu się przeprowadził do Los Angeles i ma siostrę, którą on zna.
~Kilka dni później~
~Laura~
Wstałam wcześnie rano, wziełam szybki prysznic i ubrałam się. Po szybkim śniadaniu postanowiłam posprzątać w kuchni. Poczułam wibracje telefonu. Na wyświetlaczu pokazała mi się informacja o jednej nie przeczytanej informacji.
Od: Feduś <33
*Kochanie! Umieramy z tęsknoty do ciebie!*
Do: Feduś <33
*Wytrzymacie beze mnie! Może los da nam szanse jeszcze się spotkać. Pozdrów wszystkich i ucałuj ode mnie. Tęsknię ;*** *
Od: Feduś <33
*Spotkamy się i nawet nie wiesz jak szybko...... *
O co może mu chodzić??? Nie ważne! Wzięłam szmatkę i zaczęłam ścierać blaty w kuchni , tym samym przypominając sobie wspólne chwile z moimi kochanymi przyjaciółmi. Zaczęłam podśpiewywać własną piosenkę. Nagle za mną usłyszałam oklaski, była to Rydley.- Pięknie śpiewasz.
- Dzięki. - zarumieniłam się lekko.
- Czysto mówisz po hiszpańsku. -pochwaliła mnie.
- Dzięki. Ty też znasz hiszpański? - zapytałam.
- Jasne! I włoski też. W sumie to cała nasza rodzina. - i tak zaczęliśmy rozmowe. Powiem wam, że ta Rydley jest spoko. Już ją polubiła.
*******
Tak kochani!
Dodaje dla was nowy rozdział po tak długiej przerwi! Oceńcie sami. Jak dla mnie nie nudny. Dobra nie będę przynudzać, wystarczy, że zrobiłam to za pomocą rozdziału XD
Całuję ;*****
